Onderweg naar kantoor

De volgende ochtend dus vroeg. Omdat ik eerst de koffer heb uitgepakt en half twee ging slapen had ik maar 4 uurtjes geslapen. Vreemd genoeg was ik niet moe. Zal wel door het enthousiasme komen en al de nieuwe zaken die komen gaan. Om half zeven staan de busjes klaar met chauffeur, elk busje voorzien van 4 collega's (in totaal 5), rijden we naar het kantoor door het kale landschap van Saoedi Arabie. Kaal landschap, ja maar er is toch veel te zien. Geen gras zoals bij ons maar stenen, puin, afval en allemaal hopen. Het lijkt wel een maanlandschap. De wegen zijn al niet veel anders, daar waar er naast de weg allemaal hopen liggen met puin zo zijn er gaten in de weg. Er wordt dan ook niet hard gereden. Eenmaal in de iets meer bewoonde wereld, want de compound ligt een half uur buiten de stad ( zeg maar onbebouwde deel van Riyad, want alle wijken zijn al voor gekauwd met asfaltwegen en lantaarnpalen die s' nacht alvast branden), worden de wegen beter. Het rijden veranderd hiermee gelijk. We worden van alle kanten ingehaald, links en rechts. Onze chauffeur blijft netjes in het midden rijden (keep lane) en dat lijkt ook het veiligste. Je wordt van links en rechts gesneden , getoeterd en richting aangeven kennen ze niet. Een enkele keer komt er een mega grote amerikaanse pick-up voorbij vliegen die werkelijk 2 x zo hard gaat. O ja ze halen dan ook rechts in en gaan diagonaal naar de meest uiterste linkse baan. ( je ziet de amerikaanse achtervolgingen voor je?).
Aangekomen aan de rand van de stad (hier beginnen de kantoren), zien we het nieuwe zakelijke district dat in aanbouw is. Ze bouwen hier circa 25 wolkenkrabbers in 1 keer op, geen getreuzel zou ik willen zeggen. 1 van de metrolijnen komt hier straks uit, niet zo zeer voor de Saoedi werkende man want daar is de metro niet voor bedoeld want die zal niet uit zijn auto gaan, maar voor de vrouwen die steeds meer mogen gaan werken. De vrouwen werken hier veel in de zakelijke wereld en op deze manier kunnen ze reizen en werken. De metro zal dan ook bedoeld zijn voor de vele buitenlanders die hier zijn die hoeven dan geen Saoedi's rijbewijs te halen. Er werken bij ons op kantoor ook vrouwen (Spaans) en zij dragen de verplichte Habaija zonder hoofd bedekking, eenmaal buiten hoeven ze als westerse vrouw geen gezichtsbedekking toe te passen.

Wij blijven de komende tijd nog even rijden met onze eigen chauffeurs die ons overal naar toe brengen. Het is wel de bedoeling dat we als we de Iqama's hebben (jaar verblijfsvergunning) er auto's komen.

De chauffeurs is overigens ook wel een luxe gevoel. Als je ergens naar toe moet reserveer je een busje met chauffeur. Bijvoorbeeld je gaat lunchen met een paar collega's, busje brengt je weg en de chauffeur blijft netjes wachten. Aan het einde van de dag nog even boodschappen doen, chauffeur brengt je weg en blijft netjes op je wachten, dan nog even doorrijden naar een restaurant, idem, en elders een ijsje eten, idem, en dan naar huis. Half tien einde werkdag en de volgende dag staat om half zeven de chauffeur weer netjes op tijd voor de deur.

De eerste dag op kantoor heb ik enorm veel mensen een handje gegeven en veel namen gehoord. Mijn collega Jaap van Beek lijdt me rond en langs alle nationaliteiten. Leuk en spannend, het is begonnen !