4e week, het gaat op werken lijken

Zoals was het te verwachten gaat ook dit project nu gewoon op werken lijken. De eerste nieuwigheden zijn er af en net als elk ander project en vooral de grote projecten spelen hier de uitdagingen die bij een dergelijke organisatie horen. Lekker zoekende naar het idelae en een ieder doet zijn best om het beste er uit te halen. Uiteraard met de beste bedoelingen. Maar stel je voor je hebt een combinatiewerk van 7 bedrijven uit 7 verschillende landen met dus 7 verschillende culturen. Smeedt hier maar eens een goed geoliede machine van.......... gelukkig hebben we nog even (5 jaar projectduur)maar iedereen doet zijn uiterste best ondanks dat het lastig is.

We hebben zins vorige onze nieuwe kantoortuin betrokken beneden in het gebouw, een stuk groter en rumoeriger en nog niet alles was al gereed. Even behelpen dus, maar het belangrijkste deed het in ieder geval, het koffie apparaat.

Gisteren en vandaag zijn de eerste dagen dat de dag te kort duurt hetgeen betekent dat ik lekker in het werk zit. We hebben een leuke club gasten en ook met de andere buitenlandse collega's gaat het goed. Vooral de gezamelijke buitenschoolse activiteiten zoals sporten en een feestje op de ambassade dragen bij aan de sfeer. Vandaag mijn eerste twee contracten afgerond, en door de handtekeningen ronde geloodst. Werkelijk geloodst want er moeten op elk formulier 5 handtekeningen komen van 8 verschillende mensen voordat het contract wordt verstuurd. Bijzonder zeg maar.

Sinds vorige week is ook besloten dat de organisaties van de verschillende metrolijnen zelfstandig gaan inkopen en dit niet meer gezamenlijk doen. Hiermee kan je wel meer zelf doen en meer je eigen gang gaan maar naar de leveranciers en onderaannemers toe is dat natuurlijk minder handig. We proberen elkaar op de hoogte te houden ten einde niet uitgespeeld te worden tijdens het inkooptraject. Gemeenschappelijke zaken worden nog wel centraal gedaan.

Merkte deze week ook dat als het prayertime is, het me eigenlijk niet meer opvalt. Je gaat aan het oproepen wennen, net als kerkklokken. Je kan het je denk ik niet voorstellen?

Afgelopen week zijn we in Riyadh, Batha sukh geweest, de Indiasche wijk. Daar werken en wonen vooral Indiers, Bengalezen, Nepalezen en Paki's. We werden daar echt aan gekeken omdat we zo'n beetje de enige blanken waren. Sommige staan je rustig een minuut lang aan te staren. Omdat ik kleren nodig had heb ik daar een aantal merkbroeken gekocht. Ja, gewoon in de winkel en uit de doos maar inderdaad voor heel weinig geld. Aanstaande vrijdag gaan we een pak op maat laten aanmeten voor grof geld............ jaaaa, dat gaat wel 60 hele euro's kosten. 2 weken later is het kostuurm dan klaar. Het leuke van de Batha is dat alle winkels met dezelfde artikelen ook allemaal bij elkaar zitten, kleermakers bij kleermakers, elektronica bij elektronica en autovelgen bij autovelgen. Mijn collega koopt vrijdag een mountainbike voor 120,00 euro en kan hij lekker rondrijden op de compound want die wordt ook steeds groter.

25 april gaan we een trip maken naar " the edge of the world" (einde van de wereld), een soort Grand Canyon midden in de woestijn. Het schijnt groots te zijn dus ik ben benieuwd. Deze week hadden we een fabriek bezoek en dat was een uur rijden buiten Riyadh en het moet gezegd worden, het is daar buiten toch wel mooi hoor, dus dat beloofd nog wat. Uiteraard komt daar een apart verhaaltje van .
O ja het bezoek aan de betonfabriek zal ik ook apart doen als je geintereseerd bent om terug te gaan naar de middeleeuwen, man o man ;-)

Ik heb onderhand mijn draai gevonden en het ritme lekker te pakken, met meer dan voldoende werk.

By the way, we hebben nieuwe auto's (nog wel met chauffeur). Als we in colonne de compound afrijden met 8 van deze witte auto's lijken we wel een UN delegatie.