Visa run

Als expat (werkende buitenlander) in KSA heb je met een aantal regels te maken. Een van de regels is dat je afhankelijk van het soort visum dat je hebt slechts een aantal dagen in KSA mag verblijven. In ons geval is dat 30 dagen en dan dienen we het land "tijdelijk" te verlaten. Deze regel zit opgesloten in het visum dat we voor 180 dagen hebben. Na 180 dagen moeten we terug naar Nederland om een nieuw visum aan te vragen.

De 30 dagen regel noemen we de visa run. We moeten dan zorgen dat er een stempel in het paspoort komt waaruit blijkt dat we het land zijn uitgeweest. Hoe lang je het land uit gaat maakt niet uit. 1 dag is al genoeg bijvoorbeeld. Dat wordt hier opgelost door naar Dubai te vliegen om vervolgens dezelfde dag weer terug te komen. Krijg je weer een nieuwe stempel in je paspoort ( re-entry) en kan je er weer 30 dagen tegen aan. Afgelopen maand had Strukton het kunnen regelen om stempels te krijgen via een bureau zodat we niet meer naar Dubai hoefden te vliegen. Wel jammer want ik wilde daar best graag een keer naar toe. Helaas, dat was dus voorbij. Echter bleek dat dit maar een eenmalige actie was van dit bureau dus sinds deze maand moet iedereen weer daadwerkelijk het land uit en ben ook ik afgelopen donderdag voor 1 dag naar Dubai geweest. Met in het achter hoofd dat mogelijk binnenkort de Iqama's geregeld zijn (jaar vergunningen), hadden we die dag goed vol gepland. We?, ja ik ging samen met mijn collega Willem Hendriksen, hij was er al eerder geweest en kent een beetje de weg. Handig als je veel wilt zien en doen. De wekker werd dus vroeg gezet want we hadden het eerste vliegtuig naar Dubai. De tickets hiervoor worden overigens door ons secretariaat in Maarssen geregeld (Pascal en Liesbeth), en dat loopt tot nu toe gewoon goed. Het enige wat wij moeten doen is het ticket uitdraaien en meenemen naar het vliegveld. Goed geregeld dus. O ja en zelf even een chauffeur regelen die je weg brengt en ophaalt als je terug bent.

Vroeg opstaan betekende in dit geval 03.45 uur want om 04.45 stond de chauffeur klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Daar aangekomen inchecken (05.30 uur max). Het was druk, veel mensen voor ons met te grote pakketten. Dit gaat lang duren. Gelukkig konden we bij een andere westerling, in de andere rij, voor. We hadden immers niks af te geven want we hadden alleen handbagage. In de handbagage: een handdoek, een zwembroek, twee telefoons (voor de foto's) en een goeie sigaar :-), paspoort en portemonee. We konden om 06.30 uur boarden en het vertrek was om 07.30 uur gepland. Met een uur tijd verschil en 1,5 uur vliegen kwamen we 10.00 uur plaatselijke tijd aan en hadden we nog de gehele dag. Bij aankomst hebben we gelijk een metro dagkaart gekocht en lieten we ons naar Palmeiland brengen. Op de punt van het eiland hebben we een bezoek gebracht aan het Atlantis hotel.
                                      

Wat is dat groot, een en al pracht en praal, schitterend uitzicht en een hoop bling bling. Too much....... Tevens was er in het hotel een zee aquarium van 10 meter hoog en wel 25 meter breed. Kijk maar eens op hun website. Het is gigantisch en dat in een hotel !. Atlantis hotel
                                       

Na het palm eiland zijn we eerst met de monorail naar de metro gereden om daarna naar de Burj Khalifa te gaan. De hoogste wolkenkrabber ter wereld (op dit moment). Daar konden we heerlijk op het terras  lunchen, koffie drinken met mijn sigaar en even de voetjes laten rusten.

                                               


Na de lunch zijn we via Dubai Mall (4 verdiepingen hoog winkelcentrum, met watervallen, een ijsbaan en flagship stores) naar de Burj Al Arab gegaan, het zeilschip hotel aan de kust. Ik had niet voor niks mijn zwembroek en handdoek meegenomen. Even lekker in zee zwemmen en in de zon liggen, heerlijk. De zee was niet koud, zelfs een beetje warm, maar het was heerlijk, lekker dobberen.

De tijd schoot toen al weer aardig op en om 16.20 uur hebben we de korte broek weer aangetrokken en de taxi gepakt naar de metro. Vandaar zijn we in 1 keer door gereden naar het vliegveld waar we om  17.30 uur aankwamen. De lange broek weer aantrekken, haartjes weer goed en richting de bar. Want in Dubai schenken ze op sommige plaatsen wel bier en daar was ik na deze drukte en warmte behoorlijk aan toe. De eerste voor de dorst, de tweede voor de smaak. Hier hebben we tot 19.30 uur gezeten en nog wat gegeten. Inchecken om 20.00 uur en om 21.00 uur vertrok het vliegtuig weer richting Riyadh. 21.30 uur plaatselijke tijd waren we weer terug en 22.30 uur stak ik de sleutel in de voordeur. Gauw douchen. 23.00 uur lag ik moe maar voldaan in mijn mandje. Morgen heerlijk uitslapen. Vrijdag.

 

 

 

 

fabriek bezoek (2)

Gelukkig zijn we er achter gekomen dat het ook anders kan in de beton fabrieken hier.
Vorige week hebben we een fabriek bezocht die het naar westerse standaard prima voor elkaar heeft, investeert in veiligheid en automatisering. Ze hadden zelfs een compleet computer gestuurde carroussel die de betonproducten produceert en naar de juiste plaats bracht.
Tevens hebben we opgeruimde werkplekken, instructieborden en werkoverleg plekken aangetroffen.
Als we verschillende personeelsleden aanspraken met dezelfde vraag kregen we overal wel min of meer hetzelfde antwoord zelfs als we de vraag iets anders inpakte kregen we de goede antwoorden.
prima voor elkaar dus. Een verademing. Het fabriek bezoek was in het kader van de P&R gebouwen, Park & Rides, parkeergarages bij de metrostations.

We hebben ook de onderzoekslaboratoria bekeken waar de betontesten werden gedaan en konden alle testrapporten bekijken. Het werd goed gedocumenteerd en de testen werden conform de normen uitgevoerd.
Het is wel grappig dat bij elk fabrieksbezoek er bij elke afdeling een manager komt uitleggen hoe zijn afdeling werkt. Niks mis mee en zo doen wij dat ook, echter deze meneer en de volgende meneer lopen vervolgens mee zodat de delegatie steeds groter wordt. En op den duur lopen er meer fabrieks medewerkers mee dan bezoekers, zoals wij. Je kan wel merken dat het toch wel bijzonder voor ze is dat wij "westerlingen", drie witte mannen, een bezoek komen brengen aan HUN fabriek. De behandeling is dan met veel respect en enige egards. Soms ongemakkelijk omdat wij ook gewoon ons werk doen, maar aan de andere kant ook wel leuk. De bouwheren van de Riyadh metro brengen een bezoek en daarom spelen we het spel ook maar mee, hiermee kunnen zij ook het beste mee omgaan.

We hadden twee verschillende fabrieken bezocht, na de 1e die van het vorige bericht. In totaal hebben we er nu 3 bezocht in oplopende kwaliteit. De tweede was ook goed ten opzichte van de derde (de beste), en dat stelt gerust.

Het laatste bezoek liep overigens wat uit en hadden we qua tijd verkeerd ingeschat. Tegen onze chauffeur hadden we gezegd dat het ongeveer 2 uurtjes zou duren. De chauffeur blijft dan netjes voor de deur wachten. Echter de fabriek was een ietsie pietsie groter dan we hadden gedacht en het liep dan ook behoorlijk uit. In plaats van 11.00 uur kwamen we rond 12.30 uur pas terug in de kamer van de directeur. En de goede gewoonte is dan dat het bezoek wordt uitgenodigd voor de lunch. Ik had onderhand behoorlijk honger maar gezien de tijd wilde ik ook terug naar kantoor. Even op navraag bij de directeur wat de bedoeling was met de lunch en of dat het lang zou gaan duren kon de directeur vertellen dat de lunch al klaar stond en dat we zo konden aanschuiven. Oke, ..... geen ritje naar een restaurant, gelukkig, want zou alleen maar langer duren. En achteraf waren we alle drie blij dat we niet bedankt hadden voor de lunch want dat had wellicht niet echt beleefd gebleken. Geen broodje of iets dergelijks maar een compleet buffet stond klaar om geserveerd te worden en het zou eeecchhhttt niet netjes geweest zijn als we weg waren gegaan. Een compleet buffet met per tafel een ober die het servet netjes op je schoot neerlegd. hhhhhh, jongens, jongens, het is leuk hoor maar oh,oh, oh toch ook ongemakkelijk als een oudere man je compleet staat te bedienen, alsof je de landheer bent. O ja en je glas leeg of je bordje leeg dan komt die gelijk aanvullen. Truc...... niet alles op eten of leeg drinken, hahahaha.
Uiteindelijk reden we met ons buikje vol om 13.30 uur terug naar kantoor en onze chauffeur had maar staan wachten :-(.  Hij heeft zich echter niet verveeld want tijdens ons fabrieksbezoek heeft hij een lekke band vervangen in de brandende zon. Ja, het is inderdaad niet eerlijk verdeeld.

Een uur later waren we weer  op kantoor en konden we zelf ook nog even aan de slag want de mailbox loopt in de tussentijd gewoon vol. Dus van half drie tot half zes mails weg werken en het bezoekverslag maken en verspreidden. p.s. het buffet staat niet in het verslag, niet verder vertellen he?

Zoek de fout

Het is alweer zeven weken terug dat ik ben aangekomen en elke dag is hier iets nieuws te leren of kan ik beter zeggen " te verbazen"? Vandaag hebben we les over "het aanpassen in KSA" en hoe men nog veel kan leren in dit land. Aan het eind een kwisvraag waarbij er een prijs wordt weg gegeven.........  oeoehhhh spannend. Ben benieuwd of je het weet.

Allereerst de cursus "aanpassen" , er zijn verschillende onderdelen. We beginnen met de makkelijkste.

• De telefoon. Enkele jaren geleden hebben ze alle kengetallen aangepast en er een 1 voor gezet. Riyadh bijvoorbeeld had een 1 als kengetal dat is nu 11, Damman was 2 en is  nu 12 en Jeddah was 3 en is nu 13. Logisch, niks aan de hand echter niemand past het aan op zijn visitekaartjes of internet pagina's. Op de internet pagina's kan je vaak niet eens een telefoonnummer vinden en als het er al opstaat is het verkeerd. Ok, eindelijk een goed nummer of er zelf maar de 1 er voor gezet. De telefoon gaat over..............  een mannenstem, mmhmm een bandje in het arabisch even afwachten wat hij zegt want gelukkig komt er na het arabisch een engelse tekst. Oh, je kan een extentie nummer intikken als je dat weet (direct doorverbinden), anders druk je de 0 en krijg je de operator. Vaak weten we het extentie nummer niet , dus de 0. Hij gaat weer over (duurt vrij lang), weer de mannenstem en weer in het arabisch, even wachten wat hij zegt, mmmhmmm de operator is "not avaible" of te wel " niet beschikbaar". De lijn wordt verbroken. punt uit... is het misschien prayertime?, nee hij is gewoon niet beschikbaar, daaag. Het kan ook voorkomen dat je de mannenstem niet krijgt maar een echt iemand (altijd een man) aan de lijn krijgt. Je hebt dan twee kansen, nee eigenlijk drie.
• kans 1, degene spreekt engels en kan je verstaan;
• kans 2, degene spreekt alleen arabisch en snapt er niks van en hangt op;
• kans 3, degene is filippino of paki en die kan je amper verstaan..... gewoon ophangen.
• en als afsluiter, je wordt intern doorverbonden en wordt dan de verbinding verbroken.

• Uitleggen, uitleggen wat de bedoeling is, is hier een vak apart en het begint echt van voor af aan. Op het kinderlijke af eigenlijk. Daardoor wil het nog wel eens voorkomen dat we soms de meest simpele dingen vergeten te vertellen. Je moet hier echt alles stap voor stap uitleggen. Doe je dat niet dan stoppen ze of ze leveren niet wat je verwacht, je had het immers niet verteld. Als we elkaar spreken zal ik wel wat voorbeelden geven want ik heb 1001 voorbeelden in alle soorten en maten,elke dag weer sta je weer verbaasd en je gaat jezelf nog de schuld geven ook omdat je niet alles tot in het kleinste detail hebt verteld. Nou gauw fff een klein voorbeeldje. Ik heb planten gekocht en die kon ik niet allemaal in 1 keer meenemen dus die jongen komt ze nabrengen. Dat had ik hem gevraagd. Zit ik binnen te wachten tot dat die komt. Het duurde wat lang dus ik denk " waar blijft die nou", uiteindelijk denk ik " ik ga er maar weer naar toe want die gast is het vergeten. Ik had uiteindelijk al betaald. Loop ik door de voordeur naar buiten staan de planten voor de deur........... nee niet even aanbellen :-(, stja dat had ik niet gezegd, " aanbellen als hij er is" hij zou ze alleen brengen, nou dat soort dingen, vermoeiend en soms ook super hilarisch en dus hebben we elke dag wel weer een moment om dubbel te liggen van het lachten en beseffen we dat het hier geweldig is. Wat een land.Wat een leer momenten.

• Om hierop voort te borduren gaan we langzaam naar de kwisvraag. Als je mensen niet uitlegt hoe ze beschermingsmiddelen moeten dragen dan kan het wel eens lastig zijn als je dat nog nooit gedaan hebt. We zijn hier dan ook echt om het veiligheids en kwaliteits bewustzijn op te krikken van de mensen. De Koning vindt het erg belangrijk dat er een meer westerse mentaliteit gaat komen. Voor veel mensen is dat nog even wennen. (zie foto) en dit was geen grapje............. we hebben dus maar even geholpen.

• Nu je een beetje bent voorgesproken  over " aanpassen in KSA", gaan we naar de kwisvraag. De regels zijn simpel. Degene die als 10e het goede antwoord heeft gegeven middels een reactie hier op de blog, wint de prijs. En die prijs is natuurlijk nog geheim maar heeft alles met KSA te maken. Je mag maar 1 keer reageren en over de uitslag kan niet gecorrespondeerd worden ( hahahahah). Nu de vraag:
• wat klopt er niet in de lift?

Succes,

Rode zandduinen

6 dagen werken en dan een dag vakantie zo is het ongeveer, een heel lang weekend van 1 dag. De vrijdag is ook echt een vrije dag. Uitslapen, ontbijten, beetje rommelen en dan naar het zwembad even bijbruinen want we hebben hier een binnen leven. Vitamine D bijwerken!
Saoedi Arabie is niet het land bij uitstek voor toeristische trekpleisters. Er is dan ook helemaal geen toerisme naar dit land. Om elke vrijdag alleen maar bij het zwembad te liggen is ook niet alles en daarom ondernemen we regelmatig een tripje naar een "bezienswaardigheid" voor KSA begrippen.

Zo ook vorige week. We zijn naar de duinen geweest........ Uhh ja de duinen, alleen geen zee hahahaha, en ze zagen er toch iets anders uit dan bij ons, namelijk rood. Enkele dagen voor ons tripje had het behoorlijk geregend en dat zou voor de plek waar we naar toe gingen wel eens leuk kunnen uitpakken maar dat kon ik pas beseffen toen we er aan kwamen. April is overigens de regenmaand. De tijd dat ik hier nu zit hebben we al drie heftige onweer en regenbuien meegemaakt. Zo ook vandaag, hadden we weer een aantal druppels en regende het in de verte, plaatselijk maar behoorlijk.

De rode zandduinen liggen ten zuidwesten van Riyadh en het is ongeveer een uur rijden van onze compound. Keder onze chauffeur wist niet helemaal de weg en reed daarom achter de andere bus aan. In totaal waren we met 8 man. Onderweg moesten we nog een klein beetje omrijden omdat de voorste chauffeur verkeerd reed en een collega dit tijdig bemerkte. Wij zijn omgekeerd en anders gereden. Later bleek dit een goeie move want de 1e bus kwam pas een 3 kwartier later aan :-)

Eenmaal aangekomen, het laatste stukje ging langzaam want er zat een kudde kamelen voor ons,  zagen we enkele four wheels drive en squats al tegen de duinen oprijden. Er reden meerdere auto's en een enkele auto kwam vast te zitten. Een collega kon mee achterop de squat om met een bloedgang tegen de duin op te rijden. Sommige Saudi's vroegen ook aan ons of we mee wilde rijden de duinen op maar hier hebben nog maar even voor bedankt, gezien de status van de auto's en de leeftijd van de boys. Zit niet in de ziektekostenverzekering denk ik.
We kozen dus om de bergen op te lopen in het mulle losse zand zo in de middagzon. De lijven goed ingesmeerd (13.00 uur) en waterflesjes in de hand. Maar voordat we naar boven gingen hebben we eerst gekeken bij de kamelen die  het groene meer van gras hadden opgezocht en datwas ontstaan vanwege het vele water dat er gevallen was in afgelopen week. Een bijzonder mooi plaatje, de groene kleur van het gras, de rode duinen en de donkere kamelen. Overigens heten alle kamelen, hier kamelen en geen drommedarissen (1 bult) zoals wij dat kennen. Chamal, 1, 2 of geen bult het zijn allemaal kamelen.

Nadat we de eerste duinen hadden beklommen zijn we naar de andere kant gereden om vervolgens met het busje vast te komen zitten in het zand. Leuk om te zien hoe 4 Nederlandse gasten een Ethiopische chauffeur instrueren hoe je uit het zand moet komen. Wij duwen, hij sturen en gassen, hahaha dat losse zand is gewoon net als sneeuw joh dus daar kwamen we wel uit. Eenmaal boven op de andere kant van de weg/duinen hebben we thee gekregen van Keder (chauffeur), met een soort van brood gebakken zoutje uit de olie, erg lekker en iets zout. Hij had netjes perzische kleedjes voor ons neergelegd en het was even een rustpunt. Na de thee zijn we het wijde zandlandschap ingelopen want daar achter was een heel mooi uitzicht hadden ze ons verteld. Achter de volgende duin dan?, nee de volgende duin!, die daarna dan?........  waar zijn we eigenlijk? en hoe komen we weer terug......... ;-)
voetstapjes terug volgen, misschien?. Een prachtig landschap met duinkammen die aan 1 kant koel zijn en andere kant heet aan voelen, graspollen, reuze mieren en een salamander die uit het zand schiet en ja uiteindelijk ook nog een schitterend uitzicht op de Saoedische Gran Canyon (The edge of the world) maar daar gaan we 25 april naar toe.

Na de duinen zijn we terug gegaan naar Riyadh om daar onze pakken te laten doormeten en op te halen. Ook nog 2 fietsen gekocht om daarna moe en voldaan naar huis te gaan. Ik had geen zin meer om te koken en heb lekker in het restaurant gegeten. Vroeg naar bed, het was een mooie vakantiedag!

Fabrieksbezoek

Het heeft een paar dagen geduurd maar hier dan eindelijk het verhaal van het fabrieksbezoek en dat we in de tijdsmachine stapte van professor Barabas, terug naar de middeleeuwen voor onze begrippen dan.
Binnen de afdeling Procurement worden binnen verschillende productgroepen pre-kwalificaties bijgehouden voor verschillende bedrijven. Naar aanleiding van deze pre-kwalificaties gaan we fabriekbezoeken doen of hebben we een meeting met de directie. Inhoudelijk en of ze capaciteit hebben, en/of we ze kunnen inzetten voor die onderdelen waarvan wij denken dat ze daar goed in zijn.

Het bedrijf waar we twee weken geleden zijn geweest is een goede speler voor de P&R gebouwen (Park&Ride), parkeergarages bij de stations. Men rijdt naar de P&R, parkeert de auto om van daar uit de metro te nemen. De gebouwen die ze eerder hebben gebouwd zien er netjes uit en het bedrijf is voldoende groot. Wat wel opvalt is dat veel gebouwen hier vierkant en plat zijn, of gestapelde bouw  met blokken of uit prefab onderdelen bestaat.Veelal worden alleen de kolommen gestort maar ook die kunnen in de fabriek worden gemaakt.

Omdat het land en ook de stad Riyadh erg groot is (van Nood naar Zuid rijden duurt 2 uur !), ligt alles ver uit elkaar. Een bezoekje moet je dus wel plannen. Zo ook dit bezoek. De fabriek ligt slechts een uur rijden van ons kantoor net ten westen van Riyadh en we werden netjes opgehaald. Voor mij was het dan ook gelijk de eerste keer buiten Riyadh en de gebruikelijke wegen van compound naar kantoor/supermarkt of centrum. Het landschap is daar buiten schitterend en nodigt echt uit om te ontdekken, hetgeen we deze week dan ook hebben gedaan en nog meer gaan doen, maar daar later meer over.

Eenmaal aangekomen is het even wennen, tuurlijk we weten dat het niet is zoals bij ons maar we zien helemaal geen hallen....... droogt dat niet te hard? scheuren?, geconditioneerde omstandigheden etc.? Dat beloofd wat. Gelukkig heeft de Saudische eigenaar een engineer die alles van de fabriek weet en zelf nieuwe uitvindingen doet en verbeteringen toepast. Logisch dat de baas dit verteld want geen enkele Saudi werkt...... hij is alleen de baas en voor de rest zie je alleen kennis en kunde van buiten KSA. Na de koffie, water en fruitsap ronde en de beleefdheidsvragen gaan we naar buiten. Het is onderhand 32gr en de eigenaar stelt voor om met de auto te gaan............   100 meter verderop. Dat had ook niet echt veel zin. De rest lopen we wel, hoewel lopen ?. je moet goed uitkijken waar je loopt want je breekt je nek over de rommel. We bekijken de kwaliteit van het staal, de beton en hoe hun producten in elkaar passen. We zien medewerkers lassen in de buurt van voorspanning (iets wat in onze normering beslist niet mag) en vragen dan toch maar eens aan de baas hoe dat nu zit, de werkwijze, en dus indirect naar de veiligheids en arbeidsomstandigheden. Het antwoord van de baas is eigenlijk vrij simpel: normaal lopen er continu 50 man rond om op te ruimen maar vanwege de nieuwe Saudi werkregeling (minder buitenlanders en meer Saudisch aan het werk) zijn ze verplicht geweest heel veel mensen te ontslaan en ja nieuwe krijgen voor dat werk (een saudi werkt immers niet) is bijna onmogelijk. Helaas prikken we daar snel door heen als we de medewerkers, die overigens wel werkschoenen aan hebben, zien lopen met in de ene schoen wel veters en in de andere schoen geen veters. Het is dus een mentaliteits probleem. Dit wordt nog eens bevestigt als je ziet hoe de wapening in de stalen kist wordt getrokken en wordt verbogen. Het geheel staat stijf van de bekistingsolie dus orde en netheid is hier een cultuurprobleem. Hetgeen zich vertaald in betonkolommen die niet recht zijn maar schuin weglopen.

Toch hebben we ook mooie producten gezien en dat zijn de betonnen delen die het geheel afdekken, ze noemen dat "finishing". De delen waar je tegen aan kijkt. En ze hebben toch ook goeie en belangrijke opdrachtgevers zoals het ministerie van opleiding. De Koreanen die mee waren hadden een minder harde mening en vertalen dat met veel respect door te zeggen dat deze fabrieks eigenaar trots is op zijn fabriek en waarschijnlijk het beste van zaak heeft laten zien maar dat wij hem moeten helpen om hem verder te brengen in zijn veiligheids en kwaliteitscultuur. Orde en Netheid 2014 zeg maar. We zijn met deze opmerking weer terug uit de tijdmachine en misschien hebben de Koreanen wel heel erg gelijk.
We rijden weer een uur terug door het prachtige landschap en klikken onderweg af en toe nog een foto.
Het was weer een leerzame dag vol verbazingen

Komende maanden gaan we de eerste werkpakketten uitzetten en wie weet doen ze gewoon heel erg mee.

Nog wat foto's uit de tijdmachine: